Pierwsze wzmianki o Chobienicach – jako o osadzie o nazwie Chobienicz, pochodzą z 1394 roku. Pierwotnie było to gniazdo rodziny Chobienickich. Później dobra chobienickie kilka razy doczekały się zmian właścicieli.

Od drugiej połowy XVII wieku do 1939 roku Chobienice stanowiły siedzibę rodziny Mielżyńskich herbu Nowina. W XVIII wieku hrabia Józef Mielżyński – wojewoda poznański a później wojewoda kaliski zbudował pałac w stylu późnobarokowym. Na początku XIX wieku pałac został znacznie rozbudowany, co przyczyniło się do zmiany stylu architektonicznego – klasycystycznego. Poprzez dobudowanie przed główną fasadą czterokolumnowego portyku z herbem Mielżyńskich oraz wymownym napisem „Nie sobie lecz następcom”, pałac zyskał ciężki wygląd. Poza portykiem dobudowano trakt wzdłuż fasady ogrodowej, balkon na pięciu kolumnach od strony wschodniej, a od strony zachodniej balkon żelazny (na słupach żelaznych z żelazną balustradą). Pod koniec XIX wieku dobudowano neogotycką cylindryczną wieżyczkę wystającą ponad dach zwieńczoną krężelokiem z okrągłymi otworami strzelniczymi. Po wojnie w pałacu mieściła się między innymi porodówka, ośrodek zdrowia, przedszkole, część pomieszczeń była przeznaczona na mieszkania.

Od lat 80. ubiegłego wieku pałac nie jest użytkowany. Obecnym właścicielem obiektu jest Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa. Niestety obecnie stan techniczny pałacu jest tragiczny. Obiekt jest pozbawiony większości stropów, sklepienia nad częścią piwnic są pozarywane a tynki pozbijane. Jedynie dach jest w dobrym stanie, ponieważ w 2003 roku został położony nowy. Pałac jest wpisany do rejestru zabytków. Według raportu Wielkopolskiego Konserwatora Zabytków w Poznaniu z 2004 roku, pałac w Chobienicach stanowi przykład barkowego budownictwa prezydenckiego na terenie Wielkopolski. Ponadto stanowi najcenniejszy zabytek na terenie gminy Siedlec. Z racji naszego bogactwa architektonicznego, który wymaga dużych napraw i kosztów, konieczna jest opieka nad nim i całym kompleksem pałacowo – parkowym.

Przy pałacu z prawej strony znajduje się oficyna barkowo – klasycystyczna z drugiej połowy XVIII wieku o dachu monsardowym z lukarnami, kryta dachówką. Jest otynkowana, ma boniowane naroża. W elewacji frontowej posiada ryzalit zwieńczony frontonem, na którym jest stiukowa, alegoryczna postać kobiety. Obecnie oficyna jest w złym stanie technicznym i od wielu lat nieużytkowana. W celu zabezpieczenia jej przed dostępem osób trzecich otwory okienne i drzwiowe zamurowano cegłą.

Niedaleko parku znajduje się kolejny zabytkowy obiekt – rządcówka. Pochodzi z pierwszej połowy XVIII wieku, później przebudowana i nakryta dachem naczółkowym. Obiekt jest zamieszkały, ale wymaga remontu. Właścicielem oficyny i rządcówki jest Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa.

Przy drodze wojewódzkiej w sąsiedztwie parku wznosi się barokowy kościół z 1778 roku. Jego fundatorem był hrabia Józef Mielżyński. Pierwotnie szkielet kościoła był jednonawowy. W latach 1928-1930 kościół został rozbudowany o prezbiterium z dwoma zakrystiami po bokach oraz transept. Wyposażenie wnętrza utrzymane jest w stylu rokokowym. Większość zabytkowego wyposażenia pochodzi z 1780 roku, są to: ołtarz główny dwa ołtarze boczne, ambona, krzyż ołtarzowy oraz dwa konfesjonały.

W bardzo dobrym stanie są zabytkowe obiekty gospodarcze, stanowiące w przeszłości część majątku rolnego Rodu Mielżyńskich. Zostały one odnowione przez obecnych właścicieli, którzy uwzględniając walory historyczne zabudowań postanowili przekształcić je w obiekty hotelowe, gastronomiczne, konferencyjne i SPA.

Uwzględnić należy na terenie Chobienic znajduje się 7 zabytkowych obiektów wpisanych do rejestru zabytków według danych Narodowego Instytutu Dziedzictwa. Na tej liście znajdują się: kościół, park, szkoła, oficyna mieszkalna, pałac, grodzisko Chobienice ze średniowiecza jako zabytek archeologiczny oraz grodzisko stożkowate ze średniowiecza jako zbytek archeologiczny.

Polecana zakładka to: w starym obiektywie w Galerii

Wykonanie     JN

2018

zezwala się na wykorzystywanie materiałów zamieszczonych na portalu pod warunkiem podania źródła ich pochodzenia